\r\n

Lider Deri direnişi sürüyor

\r\n

\r\n

Alınteri okurları, sendikalaştıkları için işten atılan direnişteki işçilerleydi

\r\n

Bugün Alınteri okurları olarak Lider Deri\'de çalışan ve sendikalaşma girişimi yüzünden işten atılan, 22 Haziran\'dan bu yana direnişte olan işçilere destek ziyaretine gittik.
\r\n
\r\nSaat 11\'de Konak\'tan otobüse binip direnişin olduğu Çiğli Organize Sanayi Bölgesi\'ne doğru yolculuğumuz başladı. Direniş yerine vardığımızda başka ziyaretçiler de vardı orda. Saat 12 ile 13 arasında Duvara Karşı tiyatro topluluğu işçilere destek amaçlı orada “UMUT KİMDE” oyununu oynamıştı. Biz geç gittiğimizden oyun bitmiş ve yemek yeniliyordu. Biz de yemeğe oturarak işçilerle birlikte yemek yemeğe başladık. İçimizde biraz da heyecan vardı. Ne yapılacak, ne konuşacağız, hangi soruları soracağız diye her arkadaşımız kafasından bişeler geçiriyordu. Evet nihayet yemek bitmişti. Orada bulunan Deri-İş Sendikası temsilcisiyle görüşmeye başladık. Biz sorduk, o cevap verdi.
\r\n
\r\nAlınteri: Ne zamandan bu yana direniştesiniz?
\r\nDeri-İş: Bu direniş 22 Haziran\'dan bu yana sürüyor
\r\n
\r\nAlınteri: Bu zamana gelene kadar ne gibi kazanımlar elde ettiniz?
\r\nDeri-İş: Buraya getirene kadar fazla bir kazanım elde ettiğimiz söylenemez. İlk başta 110 kişi ile başlayan direniş şimdi 26 kişiyle sürmekte. Bizim asıl amacımız, burada patronlara, işçileri bir mendil parçası gibi kolay bir şekilde işten atmanın ne demek olduğunu, yani sınıf olduğumuzu beyinlerine sokmaktır.
\r\n
\r\nSendika temsilcisinden sonra orada en başından beridir direnişte olan roman kökenli olan Ali ağabeyimizle sohbet etmeye başlıyoruz.
\r\n
\r\nAlınteri: Bu direniş kararını nasıl verdiniz, yani nasıl başladı ilk eyleminiz?
\r\nAli : Vallaha kardeşim biz burada yıllardır çalışan insanlarız, sürekli fiyatlar düşüyor bu sektörde, bize sürekli olarak patronlar “arkadaşlar biraz daha kemerleri sıkacaksınız” dedi. Bizde de artık sıkılacak kemer kalmadı, ete kemiğe dayandı be kardeşim. Bizim gibi düşünen arkadaşlarla karar verdik, bu işi çözse, çözse sendika çözer dedik ve toplanıp gittik, Deri-İş Sendikası\'nın olduğu yere; üye olduk. Üye olan arkadaşlarımız işten atıldılar. Gerekçe ise, yani işten atılırkene bize verdikleri yazıda "işler olmadığı için fabrikanın küçülme kararı olması ve aynı zamanda işten çıkarılan arkadaşların verimlerinin olmadığıdır”. Burada size bi şey sormak istiyorum be kardeşim, bu işyerinde bir ağabeyimiz var. Adam tam 20 küsür senedir burada çalışıyor. Yıllarını vermiş buraya, hiç mantıklı geliyor mu size, bu adamın verimsiz olacağı!.. Biz de biliyoruz ki yasal kılıflarına uydurmak için bunu yaptılar. İşten çıkarılan arkadaşlar şimdi farklı yerlerde çalışıyor, kendi geçimlerini sağlamak için. Bize hem içerde, yani Lider Deri\'de çalışan arkadaşlarımız maddi yardımda bulunuyor hem de başka işyerlerinde çalışan arkadaşlarımız. Bir de sokaktan geçen, başka zamanlarda direnişler yaşamış insanlar geliyor, onlar yemek vs bazen de para bırakıyorlar bize, mutlu ediyor, ama bizim istediğimiz bunlar değil tabiî ki.
\r\n
\r\nAlınteri: Ali abi daha önce farklı fabrikalardan işçiler grev yaparken siz ne düşünüyordunuz?
\r\nAli : Vallaha kardeşim ben daha önce hayatımda hiç direniş yaşamadım ki. İlk defa şimdi görüyorum ve tabiî ki buradan da deneyimler kazanıyoruz. Ne yapacağımızı bilmiyoruz, nasıl davranacağımız, bunları buradan öğreniyoruz, ama ben bi şey söylemek istiyorum. En azından burada sınıf olarak direnebiliyorsak ne mutlu bize, ama işte bir çocuğum var, ona bakmak zorundayız. Bu sendikanın normalde buradaki ihtiyaçları karşılaması gerekiyor, onlar bizden fakir.
\r\n
\r\nDaha sonra oradan ayrılıp bir ablamızla konuşuyoruz. Onlara direnişlerden bir deneyim aktarıyoruz. Daha önce yaşamış olduğumuz, bizzat bizim de destek olarak orada olduğumuz direnişlerden bahsediyoruz ve diyoruz ki burjuvaziye ancak üretim yaparsanız, kar getirirseniz varlığınızın farkına varırlar, ama üretim olmazsa yok ve yüksünüz onların gözünde. Hemen anlatmaya başladı patronun ilk zamanlarda gelip de nasıl ağlamaklı bir şekilde yalvardığını. Ama biz kararımızda netiz, diyorlar. Bu sendika buraya gelecek. Sendika hakkımızı savunuyoruz diyorlar.
\r\n
\r\nBirkaç işçi arkadaş ile konuştuktan sonra getirdiğimiz Kölece Yaşamaya, Kölece Çalışmaya Hayır broşürlerini ve gazetemiz Alınteri\'ni işçilere bırakarak ayrılıyoruz.
\r\n
\r\nBuradan ve fabrikaların, üretimin olduğu her alanda işçi ve emekçiler her zaman kapitalistlerin ücretli kölesidir. Buna karşı en küçük bir itiraz bile hemen şiddetle bastırılır. Sendikalaştığımız için bile işten atılırız. Bizler işçi ve emekçi sınıfı olarak varolduğumuz bütün alanlarda örgütlü bir kuvvet olduğumuzda ve masaya yumruğumuzu vurduğumuzda gerçekten o zaman varolacağız.
\r\n
\r\nKAHROLSUN ÜCRETLİ KÖLELİK DÜZENİ
\r\n
\r\nYAŞASIN SINIF DAYANIŞMASI
\r\n
\r\n
\r\n